Jedina zemlja bivše Jugoslavije koja je u izvještavanje o zaradama radnika uvela vrijednost jednog sata rada je Slovenija.
Prosječna satnica tokom 2015. kada je kriza javnog duga u pojedinim zemljama eurozone prjetila raspadom eurozone i krahom eura bila je 5,95 (januar 2015).
Zadnji podatak koji je slovenačka statistika ponudila javnosti je da slovenački poslodavci plaćaju prosječnu satnicu od 7,75 eura (jun 2022).
Fleksibilno tržište rada i tražnja za radnom snagom su i nakon najjačih udara pandemije korone, jedan dio radne snage iz ostatka bivše zajedničke države usmjeravali prema Sloveniji.
Slovenačka realna zarada (satnica) bila je na vrhuncu u novembru 2020. godine, 9,56 EUR (u cijenama iz juna 2022).
Za nepune dvije godine (novembar 2020 – jun 2022) realna zarada je usljed djelovanja inflacije smanjena za cijelih 20% (7,75/9,56).
U odnosu na maksimalnu vrijednost satnice (zeleni krug na grafikonu), slovenački radnik danas (jun 2022) može kupiti petinu manje roba i usluga.
Euro, se poput dolara, jena, funte i švajcarskog franka naziva tvrda valuta, što je simbol za valutu koja dobro čuva realnu vrijednost novca.
Realna satnica u Sloveniji, u eurima
(u cijenama iz juna 2022)
Izvor: Eurostat.
Da bi realna vrijednost novca bila očuvana, inflacija bi trebala biti što niža, a u junu 2022. ona je 8,6% u eurozoni, a u Sloveniji 10,4%.
Slovenac koji je držao novac u “džepu“ za godinu dana siromašniji je za 10%.
Zbog niske inflacije koju je dužna isporučiti Evropska centralna banka (2%) i zbog visokog učešća u rezervama centralnih banka i visokog stepena industrijalizacije stare Evrope, euro je prozvan tvrdom valutom.
Danas je on meka valuta, ne baš tako mekana kao što su bosanska i srpska valuta, ali ipak mekana valuta.
Bosna nije štampala novac bez pokrića (eura) to je činila umjesto nje Evropska centralna banka, jer ona ima pravo da štampa novac bez pokrića.
