Poreski sistemi ogromne većine zemalja su, s obzirom na odnos poreske stope i veličine poreske osnovice, progresivni.
Osobe sa visokim primanjima predstavljaju sa aspekta poreske uprave osobe koje imaju visoku poresku osnovicu i zato je poreska stopa po kojoj oni plaćaju porez na dohodak iznad prosjeka.
Sa druge strane lica sa niskim primanjima plaćaju porez po nižoj poreskoj stopi.
Progresivni sistem oporezivanja, u kojem poreska stopa raste sa porastom prihoda, prošao je u SAD kroz brojne promjene, a najznačajnija od njih desila se tokom 80-ih godina za vrijeme mandata Ronalda Regana.
Njegova administracija je generalno smanjila poresko opterećenje, a najviše su smanjeni porezi na prihode najbogatijih Amerikanaca (crveni krug na grafikonu).
Smisao smanjenja poreskih stopa nadprosječno bogatim Amerikancima bilo je u tome da se taj višak novca koji im je ostavljen utroši na nove investicije.
Te nove investicije bi trebale povećati zaposlenost, proizvodnju i ponudu roba i usluga na tržištu.
Ekonomska politika čiju srž čine smanjenje poreskih stopa (uz smanjenje javne potrošnje) se u ekonomskoj nauci naziva ekonomija ponude.
Poreska stopa na dohodak najbogatijih Amerikanaca (u %)
(1913 – 2018)
Izvor: FED.
Popularni, i u isto vrijeme stručni naziv za ovu vrstu ekonomske politike (koja obuhvata i mnoge druge elemente koji nisu pomenuti u ovome teksti), je Reganomika.
Jedan drugi šef administracije (Margaret Tačer) u jednoj drugoj zemlji (Velika Britanija) provodio je sličnu ekonomsku politiku koja je nazvana Tačerizam.
Gospodin Regan i gospođa Tačer su se odavno „pridružili većini“ , ali njihova ekonomska politika je i dalje živa i prisutna u nekim zemljama.
O najnovijem primjeru Reganomike ili Tačerizma koji predstavlja jednu poučnu lekciju ne samo za zemlje Zapadnog Balkana već i za cijeli svijet, pripovjedaćemo u sljedećem tekstu.
